«Ο εκπαιδευτικός μόνος στην τάξη: Πόσο ακόμα θα μένουμε με σταυρωμένα χέρια;»
Στα σχολεία μας επαναλαμβάνεται ένα γνώριμο σενάριο: νέοι και παλαιότεροι εκπαιδευτικοί ρίχνονται σε τάξεις χωρίς πραγματική υποστήριξη, χωρίς εργαλεία, με μόνο εφόδιο μερικές γενικές οδηγίες και την προσωπική τους υπομονή. Η κατάσταση γρήγορα ξεφεύγει, αφήνοντας πίσω απογοήτευση, άγχος και τάξεις που χάνουν το νόημα της μάθησης. Το ερώτημα είναι ένα: μέχρι πότε θα παρακολουθούμε αυτή την πραγματικότητα χωρίς να κάνουμε κάτι; Στην ελληνική εκπαίδευση υπάρχει μια σιωπηλή πραγματικότητα που όλοι γνωρίζουμε, αλλά λίγοι τολμούν να μιλήσουν ανοιχτά: οι εκπαιδευτικοί συχνά αφήνονται μόνοι τους μέσα στις τάξεις, χωρίς ουσιαστική προετοιμασία, χωρίς ξεκάθαρο παιδαγωγικό πλαίσιο και χωρίς στήριξη από τις διευθύνσεις. Οι πρώτες εβδομάδες μιας σχολικής χρονιάς φέρνουν πάντα την ελπίδα. Ο εκπαιδευτικός προσπαθεί να αντέξει, να κρατήσει μια ισορροπία, να κερδίσει το σεβασμό. Όμως πολύ σύντομα, οι μαθητές αντιλαμβάνονται την έλλειψη δομημένης πορείας και σταθερών αξιών μέσα στη διδασκαλία. Το ...